Artykuł opublikowano w 2017 roku.
Art: "Germans and Jews" oraz ich odrażające plany zagłady.
"Germany Must Perish" - niezrealizowany plan Kaufmana "wymazania" Niemiec i niemieckiego narodu z europejskiego kontynentu.
Były dwie takie zaplanowane akcje - " Germany Must Perish" , autorstwa Theodore N. Kaufman'a, który należał do wąskiego grona politycznych doradców Franklin’a D. Roseosevelt prezydenta USA i miał ogromny wpływ na podjęte przez niego decyzje, i tzw. "Morgenthauplan" opracowany przez bliskiego przyjaciela prezydenta USA F.D. Roosvelt'a, ministra finansów Henry Morgenthau jr.
----------------------------------------------------------------------------- Przedwojenny ”Plan Kaufmana”.
Kim był Theodore Newman Kaufman?
Theodore Newman Kaufman (22 lutego 1910 r. - 1 kwietnia 1986 r.), Czasami podawany niepoprawnie jako Theodore Nathan Kaufmann, był żydowskim biznesmenem w USA i pisarzem znanym z eliministycznych poglądów na Niemców.
W 1939 r. Opublikował broszury jako "prezes Amerykańskiej Federacji Pokoju", który twierdził, że Amerykanie powinni być wysterylizowani, aby ich dzieci nie musiały już walczyć w wojnach zagranicznych.
W 1941 r. Napisał i opublikował "German Must Perish"! co wymagało sterylizacji narodu niemieckiego i dystrybucji ziem niemieckich. Tekst był szeroko stosowany w nazistowskiej propagandzie, często jako usprawiedliwienie dla prześladowań Żydów i był konkretnie cytowany jako powód do zwołania konferencji w Hanowerze w sprawie Żydów w Niemczech.
Theodore Newman Kaufman był autorem wielu szkodliwych treści dotyczących rzekomo ”o specjalnej i uprzywilejowanej roli narodu żydowskiego wśród innych narodów”.
LINK do książki: https://archive.org/stream/GermanyMustPerish/KaufmanTheodore-GermanyMustPerish194135P.#page/n7/mode/2up
LINK: http://www.ihr.org/books/kaufman/perish.shtml
LINK metapedia: http://en.metapedia.org/wiki/Theodore_N._Kaufman
LINK wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Theodore_N._Kaufman
LINK Amazon: https://www.amazon.com/Germany-must-perish-Theodore-Kaufman/dp/0942094042 (aktualnie książka do kupienia w Amazon.com)
Plan ukazał się w formie książki ”Germany Must Perish!” i na amerykańskim rynku wydawniczym zrobił furorę. Plan podano do publicznej wiadomości w marcu 1940 r., dziesięć miesięcy przed wypowiedzeniem przez USA Niemcom wojny!
Oto najważniejsze wytyczne planu Kaufmana:
1. Immediately and completely disarm the German army and have all armaments removed from German territory.
Natychmiast i całkowicie rozbroić armię niemiecką i usunąć wszystkie uzbrojenie z terytorium Niemiec.
----------------------------------------------------------------------------------------------
2. Place all German utility and heavy industrial plants under heavy guard, and replace German workers by those of Allied nationality.
Wszystkie niemieckie urzędy użyteczności publicznej i zakłady przemysłu ciężkiego powinny być objęte ścisłą ochroną a rdzenna ludność niemiecka zastąpiona przez inne nacje należące do państw Alianckich.
----------------------------------------------------------------------------------------------
3. Segregate the German army into groups, concentrate them in severely restricted areas, and summarily sterilize them.
Podzielić wszystkich żołnierzy wojsk niemieckich na grupy, skoncentrować te grupy na ściśle kontrolowanych obszarach o surowym ograniczonym dostępie, a następnie wysterylizować.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
4. Organize the civilian population, both male and female, within territorial sectors, and effect their sterilization.
Zorganizować (niemiecką) populację cywilną, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, w ramach sektorów terytorialnych i przeprowadzić ich sterylizację.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
5. Divide the German army (after its sterilization has been completed) into labor battalions, and locate their services toward the rebuilding of those cities which they ruined.
Podzielić armię niemiecką (po całkowitym zakończeniu sterylizacji) na bataliony robotnicze i rozlokować do służby w celu odbudowy zniszczonych przez nich miast.
---------------------------------------------------------------------------------------------
6. Partition Germany and apportion its lands. The accompanying map gives some idea of possible land adjustments which might be made in connection with Germany's extinction.
Rozdzielić Niemcy i podzielić ich ziemie. Towarzysząca mapa daje wyobrażenie o możliwych dostosowaniach miejsc relokacji, które można wprowadzić w związku z wyginięciem Niemiec.
---------------------------------------------------------------------------------------------
7. Restrict all German civilian travel beyond established borders until all sterilization has been completed.
Ograniczyć wszystkie niemieckie podróże cywilne poza ustalone granice, aż do zakończenia całej sterylizacji.
---------------------------------------------------------------------------------------------
8. Compel the German population of the apportioned territories to learn the language of its area, and within one year to cease the publication of all books, newspapers and notices in the German language, as well and discontinue the maintenance of German-language schools.
Skłonienie ludności niemieckiej do pobytu tylko w wyznaczonych dla niej terytoriach, do nauki języka panującego na tym terenie, a w ciągu roku do zaprzestania publikacji wszystkich książek, gazet i ogłoszeń w języku niemieckim, a także ograniczenia nadawania (emisji rtv) w języku niemieckim i zaprzestania utrzymywania szkół w języku niemieckim.
--------------------------------------------------------------------------------------------
9. Make one exception to an otherwise severely strict enforcement of total sterilization, by exempting from such treatment only
Wyjątkiem od surowo rygorystycznego egzekwowania całkowitej sterylizacji, zwalnia się z takiego traktowania tylko Niemców, których krewni, będąc obywatelami różnych narodów zwycięskich, ponoszą finansową odpowiedzialność za ich emigrację i utrzymanie oraz moralną odpowiedzialność za ich czyny. W ten sposób puścić w świat zapomnienie że, istnieją Niemcy.
-------------------------------------------------------------------------------------------
Plan ukazał się w formie książki, i na rynku wydawniczym w USA zrobił furorę. Plan podano do publicznej wiadomości w marcu 1940 r., dziesięć miesięcy przed wypowiedzeniem przez USA Niemcom wojny!
Oto tłumaczenie fragmentów książki Kaufmana:
"Ta wojna nie jest wojną przeciw Hitlerowi. Nie jest też prowadzona przeciwko nazistom(...) Dla Niemiec istnieje tylko jedna kara: Niemcy trzeba zniszczyć raz na zawsze ! Muszą umrzeć ! I to w rzeczywistości! Nie tylko w wyobraźni ! (...)
Nie istnieje żadna droga pośrednia, żaden kompromis, żadne wyrównanie: Niemcy muszą umrzeć, i na zawsze zniknąć z powierzchni ziemi!
Ludność Niemiec wynosi 80 milionów, która rozkłada się równo na obie płcie. Żeby wyniszczyć Niemców trzeba około 48 milionów z nich wysterylizować (...) Sterylizacja mężczyzn w oddziałach wojskowych jest stosunkowo łatwa i szybko do przeprowadzenia. Przyjmując że przeznaczymy do tego 20.000 lekarzy i każdy z nich dokona 25 operacji dziennie, będzie to trwać najwyżej jeden miesiąc aby ta sterylizacja w wojsku została zakończona(...) Ponieważ więcej lekarzy stoi do dyspozycji, potrzeba będzie nawet mniej czasu. W ten sposób całą męską populacje cywilów można wysterylizować w trzy miesiące. Sterylizacja kobiet i dzieci zajmie więcej czasu, trzeba przyjąć że wysterylizowanie wszystkich kobiet i dzieci zakończy się w trzech latach.
Ponieważ już jedna kropla niemieckiej krwi robi Niemca, jest ta sterylizacja obojga płci konieczna. Przy całkowitej sterylizacji przestanie wzrastać rata urodzeń. Przy normalnej śmiertelności wynoszącej 2% rocznie, zmniejszy się liczba Niemców rocznie o 1,5 miliona. W ten sposób przez dwa pokolenia sprawa się zakończy, co w innym wypadku kosztowało by życie milionów i setki lat pracy : mianowicie wymazanie niemieckości i jego nosicieli."
------------------------------------------------------------------------------------------
Plan z czasu końca wojny: ”Morgenthau-Plan 1944/45”.Kim był Morgenthau jr.?
Henry Morgenthau Jr. (11 maja 1891 - 6 lutego 1967 r.) Był sekretarzem skarbu USA podczas administracji Franklina D. Roosevelta. Odgrywał ważną rolę w projektowaniu i finansowaniu Nowego Ładu. Po 1937 r., Będąc jeszcze szefem skarbu, odgrywał główną rolę w finansowaniu udziału USA w II wojnie światowej. Odgrywał także coraz większą rolę w kształtowaniu polityki zagranicznej, szczególnie w odniesieniu do Lend Lease, wsparcia Chin, pomocy żydowskim uchodźcom i proponowania (w "Planie Morgenthau"), aby zapobiec ponownemu zagrożeniu ze strony Niemiec przez niszczenie niemieckiego przemysłu i kopalni.
Morgenthau był ojcem Roberta M. Morgenthau, który był prokuratorem okręgowym na Manhattanie przez 35 lat i Henry Morgenthau III, amerykańskim autorem i producentem telewizyjnym. W okresie od 27 czerwca 1945 r. Do 3 lipca 1945 r., Po śmierci Franklina D. Roosevelta (i późniejszej elekcji Harry'ego Truman’na ana na prezydenta) i rezygnacji Edwarda Stettiniusa Jr., Morgenthau był pierwszym (i jak dotąd tylko) Żydem, który był pierwszy w kolejce do prezydentury.
Morgenthau jr. przez wielu był pomawiany o spisek przeciwko prezydentowi Franklin’owi D. Roosevelt’owi oraz o jego przedwczesnie tragicznie zakończonej kadencji - tuż przed zakończeniem II wojny światowej (w kwietniu’45). Morgenthau był posądzany o próbę przejęcia urzędu prezydenckiego aby zapewnić sobie wpływ do kształtowania ”nowego ładu światowego” i destrukcji Niemiec po zakończeniu wojny.
Przeciwne temu było lobby wojskowe oraz przemysłowe USA, które upatrywało szansę skoku technologicznego w oparciu o wykorzystanie wiedzy nazistowskich fizyków, chemików, inżynierów i menadżerów. W efekcie funkcję prezydenta przyjął Harry S. Truman.
W czasie obrad w San Francisco, III Rzesza przegrywała wojnę w Europie i światowi przywódcy zastanawiali się nad powojenną przyszłością Niemiec. Z tego powodu naciskano na prezydenta USA, by powiadomił Churchill’a i Stalina, by omówić szczegóły. Truman był zwolennikiem pokojowej okupacji sojuszniczej, demilitaryzacji i denazyfikacji Niemiec, będąc jednocześnie przeciwnikiem planu Morgenthaua. Dla uzgodnienia wspólnego stanowiska państw zwycięskich, zwołano konferencję w Poczdamie, która rozpoczęła się 2 lipca 1945. W trakcie przygotowań do niej, Truman otoczył się ludźmi sprzyjającymi ostremu kursowi wobec ZSRR:
LINK: Morgenthau Plan https://en.wikipedia.org/wiki/Morgenthau_Plan
LINK wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/Henry_Morgenthau_Jr.
LINK: https://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10008297
------------------------------------------------------------------------------------------
HISTORIA:Morgenthau jr. daleko od Kaufman'a nie odbiegał w swych receptach: "Trzeba tych Niemców wykastrować, albo tak z nimi się obchodzić by już nigdy więcej nie płodzili ludzi którzy będą postępować tak jak w przeszłości."
Cytat David'a Irving'a w Der Morgenthau-Plan 1944/45. Amerikanische Deutschlandpolitik: Sühneleistungen, "re-education", Auflösung der deutschen Wirtschaft, Soyka, Bremen 1986, S. 23.
"Nie ma się więc co dziwić, że plan Morgenthau's przewidujący zniszczenie serca Europy zostały przez Roosevelt'a i Churchill'a podczas II konferencji w Quebec we wrześniu 1944 r. zatwierdzone jako oficjalny program dla powojennych Niemiec" VffG Dr. Claus Nordbruch ( czytaj też : Nicholas Balabkins, Germany under direct controls. Economic aspects of industrial disarmament 1945-1948, Rutgers, New Brunswick 1964, S. 10)
Foreign Relations of the United States: Diplomatic Papers: The Conference at Cairo and Tehran 1943 na stronach 553f. w którym czytamy: "At least 50000, perhaps 100000 of German Commanding Staff must be physically liquidated."
"co najmniej 50.000 , a być może 100.000 osobistości niemieckiego kierownictwa muszą zostać fizycznie zlikwidowani "
Żeby zapobiec ewentualnym nieporozumieniom : Amerykanie też nie mieli nic przeciwko masowym egzekucjom. W sierpniu 1944 gen. Eisenhower do brytyjskiego ambasadora :
"Wszyscy oficerowie Oberkomandos der Wermacht, całe kierownictwo NSDAP od burmistrza wzwyż i wszyscy należący do tajnej policji muszą zostać zlikwidowani." James Bacque: Other Losses. An investigation into the Mass Deaths of German Prisoners at the Hands of the French and Americans after World War II, Stoddart, Toronto 1989, S. 23. W tym przedsięwzięciu chodziło - jak by nie było- o 100.000 tys. ludzi." (Dr. Claus Nordbruch VffG)
Przykłady ”odezwy do żołnierzy radzieckich” autorstwa radzieckich oficerów politycznych żydowskiego pochodzenia:
Ilja Ehrenburg (Żyd radziecki) - "zasłużony literat" któremu partia CDU (chrześcijańscy demokraci) w BRDDR chciała w 1991 r. wystawić pomnik z okazji 100 rocznicy jego urodzin, z polecenia Stalina i jego otoczenia, też z własnej woli, został wojennym propagandzistą.
Oto jego odezwy do radzieckiej armii, które w milionach ulotek rozrzucano na froncie, drukowano w gazetach i wygłaszano na wiecach :
"Mordujcie odważni, mordujcie ! Nie ma w Niemcach nic co by było niewinne . Stosujcie się do wezwania towarzysza Stalina i rozdepczcie tych faszystów w ich jaskini . Łamcie siłą wyniosłość (Rassenhochmut) germańskich kobiet , bierzcie je bez umiarkowania jako łup . Zabijajcie odważni... zabijajcie !"
(Frankfurter Allgemeine Zeitung 28.2.1995, S. 7)
Kiedy wojska radzieckie w 1944-45 r. wdarły się do wschodnich Niemiec, byli już przez swoich oficerów politycznych psychologicznie przygotowani do zajęcia Niemiec. Przekonująco działały ulotki Ilji Ehrenburga (rosyjskiego Żyda). W swojej książce z 1943 r. wydanej przez Państwowe Wydawnictwo Literatury Pięknej (?!) w Moskwie p.t. "Wojna" czytamy między innymi :
"Niemcy nie są żadnymi ludźmi (...) Jeżeli ty w przeciągu jednego dnia nie zabiłeś co najmniej jednego Niemca, jest ten dzień dla ciebie dniem straconym (...) Jeżeli zabiłeś jednego, zabij następnego - dla nas nie istnieje nic weselszego jak niemieckie zwłoki."
Nie tylko ze strony politycznej i propagandowej wzywano do przestępstw przeciwko niemieckiej ludności cywilnej i żołnierzom. Również ze strony wojskowej stanowisko było jednoznaczne: " Łaski nie będzie- dla nikogo(...) Nie jest wskazane wymagać od żołnierzy armii radzieckiej by stosowali łaskę, oni pałają nienawiścią i zemstą (...) Inne wezwania nawoływały jednoznacznie do gwałcenia niemieckich kobiet i dziewcząt.
(...) niemieckie dziewczęta można zgwałcić, po tym zastrzelić, i to zaliczano jeszcze do wojskowego wyczynu.
FAKTY:
To wydalenie Żydów z Europy i Azji było pierwotnym celem Hitlera - a nie ich zagłada. Wynika to z istniejących dokumentów i archiwów.
Należy pamiętać, że nienawiść rdzennych Niemców do ludności żydowskiej zamieszkującej w Niemczech – według opinii Niemców – nie nosiło w jej fazie początkowej żadnych powodów ‘rasowych’. Kiedy Rosja carska nasiliła pogromy przeciw Żydom to Niemcy przyjęły do siebie w dość entuzjastyczny sposób pół miliona żydowskich uciekinierów z Rosji. W chwilę później Niemcy rozpoczęły I wojnę światową, w której to wojnie uczestniczyło po stronie niemieckiej tylko 12 tys. żołnierzy pochodzenia żydowskiego. Natomiast prawie 100 tys. Żydów z obywatelstwem niemieckim ‘dorobiło się ogromnych fortun’ na tej wojnie! Proporcje te nie podobały się wykrwawionym Niemcom! Uważali że Żydzi w haniebny i niewdzięczny sposób wykorzystują nieszczęście i głód Niemców.
A w obliczu faktów, jakie wypłynęły po zakończeniu I wojny światowej postawiły Żydów niemieckich w roli szpiegów, którzy zdradzili w sposób haniebny Niemcy! Otóż okazało się, że Żydzi w czasie I wojny światowej spiskowali przeciw Rzeszy Niemieckiej z jej wrogiem – czyli z Imperium Brytyjskim. Żydzi prowadzili tajne rozmowy z Brytyjczykami w sprawie możliwości przejęcia od Brytyjczyków kolonii Palestyny i zbudowania na jej terenie państwa żydowskiego. W zamian Żydzi niemieccy mieli działać na niekorzyść Niemiec w czasie I wojny światowej; zbudować V Kolumnę w Niemczech przeciw Niemcom, szpiegować Niemcy dla Brytyjczyków, przeprowadzać akcje terrorystyczne przeciw Niemcom – czyli przysłużyć się do zwycięstwa Brytyjczyków. Te fakty i dowody zostały ujawnione przez Brytyjczyków.
Niemcy po I wojnie światowej znalazły się w ogromnym kryzysie ekonomicznym z towarzyszącym im poczuciem zła jakie sprawiły im państwa zwycięskie tej wojny. Umiejętnie wykorzystała to partia faszystowska Niemiec NSDAP, obwiniająca za taki stan rzeczy właśnie niemieckich Żydów. Wtedy wyklarowała się idea pozbycia się Żydów z III Rzeszy!
Fakt: 1. ”Plan Madagaskar”.
Ewakuacja Żydów na wyspę Madagaskar była celem Hitlera w lecie 1940 roku, a nie zagłada według istniejących dokumentów. Dokumenty historyczne świadczą o tym i są dostępne wszystkim jako plany rządu niemieckiego w lecie 1940 roku.
Dwie grudniowe rocznice ilustrują powody zmian w planach rządu w Berlinie: upadek projektu Madagaskar w grudniu 1940 i rok później klęska pod Moskwą, w grudniu 1941. Okres ten ilustruje, jak wielkie zmiany nastąpiły na przestrzeni 12-stu miesięcy w historii Drugiej Wojny Światowej. Tak więc zmiany te miały miejsce między grudniowym upadkiem planów opublikowanych przez Adolfa Eichman’a w sierpniu 1940 roku pod tytułem „Reichssicherheitshauptamt: Madagaskar Projekt.”
Plan ten miał za cel usunięcie Żydów z Europy na wyspę Madagaskar. Dopiero zaszłości od lata 1940 do końca 1941 roku, zakończonego druzgoczącą klęską Niemców w bitwie o Moskwę kojarzą się z decyzją ludobójstwa. Jeszcze w 1940 roku nazistowski rząd w Berlinie był przepełniony nastrojem zwycięstwa na froncie zachodnim.
Wtedy Niemcy robili plany, żeby za pomocą floty francuskiej i brytyjskiej po upadku Paryża i spodziewanej się przez Hitlera, szybkiej kapitulacji Londynu, wprowadzić w życie plan ewakuacji Żydów z Europy na Madagaskar. Wyspa Madagaskar była jedną z kilku alternatyw jako miejsce przyszłego państwa żydowskiego.
Już w drugiej połowie dziewiętnastego wieku w Europie, omawiano projekt ewakuacji Żydów z Europy na wyspę Madagaskar, kolonię francuską, której mieszkańców nikt się nie pytał o opinię w tej sprawie podobnie jak później stało się Palestynie. Nacjonalizm diaspory żydowskiej wiązał się z tradycyjnymi przekonaniami nauki talmudu o wyższości Żydów nad nie-Żydami i tradycji specjalnej roli Żydów w rządzeniu światem oraz pasożytniczej działalności Żydów, takiej jak lichwa i sprzedaż alkoholu, zwłaszcza na kredyt. W 1897 roku odbył się pierwszy zjazd syjonistów nawołujący do ożywienia nacjonalizmu żydowskiego w ramach programu Theodora Herztla.
Plany ewakuacji Żydów z Europy były zainicjowane przez Brytyjczyków H. H. Beamish’a, Arnold’a Leese, lorda Moyne. Później były one podjęte były przez rządy W. Brytanii i Francji. Rokowania na ten temat prowadzono do późnych lat trzydziestych i nawet próbowano zainteresować tym projektem również rząd Polski, na terenie której mieszkało najwięcej Żydów w Europie.
Od 1938 roku w Niemczech temat ewakuacji żydów omawiali tacy naziści jak Julius Stereicher, Hermann Goering i Joachim von Ribbentrop. W maju 1940 roku Heinrich Himmler pisał o ewakuacji Żydów do kolonii w Afryce.
Zwycięstwo nad Francją w czerwcu 1940 roku wydawało się pewne. Wtedy Hitler wierzył, że wygra powietrzną bitwę o W. Brytanię, ponieważ miał wtedy najlepsze na świecie lotnictwo.
Jednocześnie naziści planowali część elity żydowskiej zatrzymać w Polsce, w regionie Lublina, jako zakładników w celu szantażowania elity żydowskiej w Ameryce, żeby nie powodowała wojny USA przeciwko Niemcom, jak to się stało w czasie Pierwszej Wojny Światowej.
Ribbentrop miału uzyskać od Francji przekazanie Niemcom Madagaskaru. Josef Goebbels miał kontrolować media na Madagaskarze. Jednostki Waffen SS pod dowództwem Reinhard’a Heydrich’a, miały zajmować się doprowadzaniem i ładowaniem Żydów na statki francuskie i brytyjskie. Herman Goering miał nadzorować gospodarkę na Madagaskarze. W przeciągu czterech lat Żydzi znajdujący się pod niemiecką okupacją mieli być przesiedleni na wyspę Madagaskar, która miała być protektoratem niemieckim.
Naziści uruchomili działania w tej sprawie władz niemieckich i planowali pokryć koszty ewakuacji Żydów z Europy za pomocą funduszów nowego banku, do którego Niemcy mieli składać pieniądze ze sprzedaży mienia żydowskiego. Przed 18-tym czerwca 1940 r. Hitler i Ribbentrop omawiali ten plan z Mussolinim. Budowa getta w Warszawie została wstrzymana 10-go lipca 1940 r., jak też transporty Żydów z zagranicy do Polski.
Madagaskar miał być zorganizowany jak „super getto” pod żydowskim zarządem kontrolowanym przez nazistów. Przegrana Niemców w bitwie o Anglię w 1940 r. była faktycznym powodem upadku planu ewakuacji Żydów na Madagaskar.
Alianci wprowadzili ”blokadę morską” dla Niemiec, pozbawiając w taki sposób możliwości transportu Żydów do Madagaskaru!
Rok później już nie było mowy o ewakuacji. W cieniu przegranej bitwy o Anglię, w której polscy piloci odegrali ważną rolę jak i wobec straty wartości Żydów jako zakładników zapobiegających wojnie z USA, oraz wobec przegranej bitwy o Moskwę perspektywa wojny zmieniła się bardzo na niekorzyść Niemiec.
Pozostała możliwość, że Niemcy wojnę przegrają i wtedy miliony Żydów wschodnich najadą Niemcy i staną się ciężarem dla ludności niemieckiej. Na tym tle, została zwołana 20-go stycznia 1942 roku, odprawa głównych biurokratów niemieckich w celu ogłoszenia „ostatecznego rozwiązania sprawy żydowskiej.”
Fakt: 2. ”Plan wysłania Żydów do USA”.
Rząd USA nie przyjął statku z 937 żydowskimi uchodźcami z III Rzeszy. Franklin Delano Roosevelt okazał się nieugięty, mimo że żydowscy uchodźcy napisali do niego wstrząsającą prośbę o łaskę. Roosevelt uznał ich za "element niepożądany". Wielu z nich trafiło później do komór gazowych.
13 maja 1939 r. na pokład weszli jednak zupełnie inni pasażerowie. Byli to żydowscy uchodźcy. Mężczyźni, kobiety i dzieci. Wielu pasażerów do hangaru 76 na hamburskim wybrzeżu trafiło prosto z obozów koncentracyjnych, do których wsadzono ich po pogromach nocy kryształowej.
"St. Louis" stanął na redzie portu w Hawanie wczesnym rankiem 27 maja 1939 r. "Na statku spełniał się sen pasażerów, spośród których prawie połowę stanowiły kobiety i dzieci - pisali autorzy książki 'Rejs wyklętych' Gordon Thomas i Max Morgan-Witts. Niestety, prezydent Kuby Federico Laredo Brú podtrzymał swoje stanowisko i nie zgodził się na przyjęcie uchodźców. Na nic zdała się presja ze strony zachodniej prasy, której reporterzy przybyli tłumnie do Hawany i opisywali obrazowo "Odyseję 'St. Louis'".
Ostatecznie na kubańską ziemię udało się zejść jedynie 22 pasażerom, co zawdzięczali osobistej protekcji wpływowych Amerykanów. I zapewne olbrzymim łapówkom. Reszta jednak nie miała takich możliwości. W piątek 2 czerwca, ku rozpaczy zgromadzonych na pokładach Żydów, "St. Louis" podniósł kotwicę i opuścił wody terytorialne Kuby. Stało się tak na wyraźny rozkaz prezydenta Brú. Obojętność Roosevelta
Niestety, czekało go rozczarowanie. U wybrzeży Florydy statek został zatrzymany przez amerykańską straż graniczną. Nad "St. Louis" przeleciały wojskowe samoloty. Kapitanowi Schröderowi nakazano natychmiast zawrócić. Żydowscy historycy Ted Falcon i David Blatner napisali, że Amerykanie oddali nawet ostrzegawczą salwę w powietrze.
'St. Louis' nie otrzymał zgody na cumowanie tutaj - ogłosił Walter Thomas, inspektor Wydziału ds. Imigracji w Miami - ani w żadnym innym porcie Stanów Zjednoczonych". Na nic zdały się naciski ze strony Żydów, listy i depesze od znanych Amerykanów. Tym razem nieugięty okazał się prezydent Franklin Delano Roosevelt. Mimo że żydowscy uchodźcy napisali do niego wstrząsającą prośbę o łaskę (pisali też do jego małżonki), Roosevelt uznał ich za "element niepożądany". Prezydent nigdy nie odpowiedział na list, uchodźcy otrzymali tylko suchy komunikat z Departamentu Stanu.
Kluczowa okazała się obawa, że Żydzi staną się obciążeniem dla budżetu Ameryki. Byli to ludzie niemówiący po angielsku, wśród nich znajdowało się wielu starców i sporo dzieci. A więc osób, które nie mogły podjąć pracy i same się utrzymać.
Co ciekawe, Żydów w pełni sił również uznano za zagrożenie. Stwierdzono, że zabraliby Amerykanom miejsca pracy. W Stanach Zjednoczonych po wielkim kryzysie lat 30. panowało wysokie bezrobocie, bez pracy było około 30 mln ludzi. Winę za tę sytuację zrzucano na imigrantów, którzy godzili się pracować za niskie stawki. Według sondażu przeprowadzonego przez "Fortune Magazine" 83 proc. Amerykanów sprzeciwiało się liberalizacji polityki imigracyjnej. A przecież Roosevelt - jak zwykle - myślami był już przy przyszłych wyborach...
Według żydowskich historyków na decyzję o niewpuszczeniu "St. Louis" do Ameryki wpłynął jeszcze jeden czynnik - antysemityzm. Przybysze z Niemiec nie pasowali do ówczesnego amerykańskiego ideału: białego anglosaksońskiego protestanta. Sprawa ta do dziś wzbudza w Ameryce olbrzymie kontrowersje.
Ostatnią próbę ratowania Żydów podjęto w Kanadzie. Grupa profesorów uniwersyteckich i duchownych zwróciła się o przyjęcie uchodźców do tamtejszego rządu. Odpowiedź była jednak taka sama jak na Kubie i w Ameryce - "nie".
Żydowskiej organizacji Joint ostatecznie udało się wynegocjować rozwiązanie. Żydów przyjęły: Francja, Wielka Brytania, Belgia i Holandia.
Fakt: 3. ” Plan wysłania Żydów do Palestyny”.
Brunatny półksiężyc. III Rzesza i świat arabski podczas II wojny światowej Arabowie otaczali Adolfa Hitlera niemal kultem. Powód był dość oczywisty - nienawidził Żydów przynajmniej tak samo, jak oni. Arabowie w zwycięstwie III Rzeszy widzieli nadzieję na wyzwolenie spod ucisku kolonialnego. Pragnienie wolności było tym żarliwsze i głośniej wyrażane, im bardziej linia frontu zbliżała się do Bliskiego Wschodu, a pod niemieckim naporem padały kolejne kolonialne potęgi. Gdy w 1940 roku ugięła się Francja, na ulicach syryjskich miast tłumy śpiewały zjadliwą piosenkę, kończącą się słowami: "Niech będzie Allah w Niebie, a na Ziemi Hitler" - pisze Robert Jurszo w artykule dla WP. W latach 30. w Brytyjskim Mandacie Palestyny wrzało. Żydowskie osadnictwo doprowadzało do wściekłości Arabów. Mnożyły się rozliczne formacje polityczne, które na sztandar wciągały hasła niezawisłej Palestyny. "Moim prawem jest wolność, celem - niepodległość, ideą - arabizm, a moim krajem, tylko moim - Palestyna" - głosiło hasło jednej z arabskich organizacji. Lawa arabskiej nienawiści wylewała się głównie na żydowską społeczność Palestyny. Stała się ona - poczynając od 1936 roku - przedmiotem metodycznego i bezlitosnego terroru.
Fakt: 4. ”Zmiana niemieckiego ustawodawstwa w stosunku do Polaków”.
Niemieckie represje wobec Polaków pomagających Żydom – represje zastosowane przez niemieckie władze okupacyjne wobec obywateli polskich pochodzenia nieżydowskiego, którzy udzielali pomocy Żydom prześladowanym i eksterminowanym przez III Rzeszę w latach 1939–1945.
Zarządzenia władz okupacyjnych, a w szczególności rozporządzenie generalnego gubernatora Hansa Franka z jesieni 1941 roku, przewidywały karę śmierci dla każdego Polaka, który udzieli schronienia Żydowi lub pomoże mu w inny sposób. W praktyce wachlarz kar stosowanych wobec osób pomagających Żydom był szeroki, obejmował grzywnę, konfiskatę mienia, pobicie, uwięzienie, zesłanie do obozu koncentracyjnego i karę śmierci. W związku ze stosowaną przez okupantów zasadą odpowiedzialności zbiorowej ofiarą represji padały rodziny opiekunów, a niekiedy także całe lokalne społeczności.
Oznacza to, że Niemcy do jesieni ’41 roku nie prowadzili polityki ‘eliminacji narodu żydowskiego’. Przed tą datą Polak ukrywający Żyda płacił taką samą karę jak Francuz. Polak był wtedy traktowany za łamanie prawa niemieckiego jako ”przetrzymujący Żyda w sektorze aryjskim” a nie za ”ratowanie życia Żyda” ponieważ do jesieni’41 roku Żydzi nie byli skazani – prawem niemieckim - na zagładę. Każdy szanujący prawnik i historyk to potwierdzi.
Wszystko zmieniło się po jesieni 1941 roku, kiedy za ratowanie Żyda III Rzesza przewidywała karę śmierci dla każdego Polaka.
LINK https://pl.wikipedia.org/wiki/Niemieckie_represje_wobec_Polak%C3%B3w_pomagaj%C4%85cych_%C5%BBydom
Fakt: 5. ” Konferencja w Wannsee”.
Konferencja w Wannsee – spotkanie, które odbyło się 20 stycznia 1942 roku w willi przy Großer Wannsee 56/58 w Berlinie (obecnie muzeum Dom Konferencji w Wannsee), w którym zebrali się niemieccy prominenci nazistowskiej służby państwowej, pod przewodnictwem Reinharda Heydricha. Tematem narady było praktyczne rozwiązanie kwestii żydowskiej, jak eufemistycznie określano planowane ludobójstwo Żydów.
Fakt: 6. ”Igraszki z przesuwaniem dat historycznych”.
Do czasu odprawy w Wannsee, Polacy a zwłaszcza polska inteligencja byli głównymi ofiarami mordów niemieckiego aparatu terroru podczas gdy w żadnym innym państwie okupowanym podobnego terroru nie było czego przykładem m.in. są Czesi i Francuzi. Wprowadzenie przez nazistów niemieckich masowych mordów Żydów, nie spowodowało przerwy w zabijaniu Polaków. Trzeba pamiętać że Polacy byli masowo mordowani przez Niemców i przez Sowietów. Ludność żydowska nie podlegała masowym i systematycznym mordom sowieckim. Co gorsze Żydzi nagminnie kolaborowali na kresach z Sowietami pomagając w mordowaniu Polaków.
Propaganda żydowskiego ruchu roszczeniowego podważająca znaczenie odprawy w Wannsee ukrywa niemieckie plany ewakuacji Żydów z Europy na Madagaskar. Przesuwanie wstecz daty decyzji rządu Hitlera o dokonaniu ludobójstwa Żydów jest oszustwem w celach propagandowych, żeby szerzyć oskarżenia Polaków o partnerstwo z Hitlerem i nawet przeciwko papieżowi Piusowi XII i całemu Chrześcijaństwu. Żydowski ruch roszczeniowy żąda 65 miliardów dolarów odszkodowania od skarbu państwa polskiego za udział w zagładzie Żydów.
KONKLUZJE:1. Niemieccy naziści pierwsi oficjalnie prześladowali Żydów (oficjalna polityka nazistów), ale to Żydzi pierwsi oficjalnie zachęcali do fizycznej całkowitej likwidacji Niemców (Plan Kaufman’a i Plan Morgenthau).
2 . Ekstremiści niemieccy i ekstremiści żydowscy są ”siebie warci” – procentowo w stosunku do populacji oba te narody są mentalnie, społecznie i obyczajowo wypaczone.
Artykuł nie posiada znamion antyniemieckich ani też antysemickich i nie nawołuje do nienawiści oraz nie neguje holocaustu.
